ای بادهای سیه،ابرهای سپید کجایید؟
.
ای ابرهای اندوه...پس کجاست آن خورشید عام تاب؟
.
ای طلیعه ی هدایت ...چرا نمی آیی؟
.
باران های ما، برای آبادانی این مزارع لایزرع قلبمان که با هجوم ملخ های شیطانی نابود شده است، کافی نیست...
.
آفت های روحمان بس زیاد است و ما را یارای مقابله نیست.....بیا..ای گل نرگس بیا...
.
بیا و ما را زین جاده های بی پایان رهایی بخش...بیا که در تاریکی های امروز گم گشته ایم...
.
